Świadomy wybór

Charakter

Przyjęło się mówić, że Akita to symbol psiej wierności. Znana jest historia psa Hachiko, który po śmierci swego pana jeszcze prawie przez 10 lat (do swojej śmierci) dzień w dzień przychodził na dworzec, na który odprowadzał swego pana. Czekał z nadzieją, że go tam spotka.
Oprócz bezgranicznego oddania opiekunowi, akita jako pies myśliwski znany jest z uporu, zawziętości, bezwzględności w walce, a także silnie rozwiniętego instynktu łowieckiego. To pies dumny, niezależny, mający mocny i zdecydowany charakter. Cechuje go skłonność do dominacji oraz potrzeba wyraźnej hierarchii w grupie. Stąd też wymaga konsekwentnego, ale równocześnie łagodnego prowadzenia, odpowiedniego wychowania i socjalizacji od najmłodszych lat. Prawidłowo ułożony akita jest łagodny dla ludzi i dzieci. Nieufny i zdystansowany do obcych. Doskonale sprawdza się w roli stróża i obrońcy swojej rodziny. Może mieszkać na zewnątrz, lecz bezwzględnie potrzebuje bliskiego kontaktu z rodziną. W przeciwnym wypadku zdziczeje i stanie się psem niebezpiecznym.
Wobec innych zwierząt akita jest mało tolerancyjny.

Choroby

dysplazja stawu biodrowego i łokciowego, problemy skórne (np.alergie), problemy z oczami (np. zanik siatkówki), choroby o podłożu genetycznym ( VKH, Sebadenitis).

Niech Twój wybór będzie przemyślany i świadomy

Zanim zawita pod Twój dach ten piękny i dostojny przedstawiciel rasy – przeczytaj i zastanów się, czy sprostasz jego wychowaniu, prowadzeniu i wymaganiom. Akity to piękne psy i sporo osób decyduje się na ich posiadanie właśnie ze względu na wygląd. Niestety, po jakimś czasie okazuje się, że za część „nietrafionych wyborów i nieprzemyślanych decyzji” płacą same psy. I płacą cenę bardzo wysoką. Życiem w osamotnieniu w schroniskowych boksach lub nawet jego utratą. Porzucone przez własnego człowieka, który pozbywszy się „kłopotu” już o nim zapomniał. A to nie „kłopot”- to żyjąca i czująca istota. To istota, której człowiek winien miłość, przyjaźń, szacunek i opiekę.

„Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś” (Antoine de Saint-Exupéry)

Akity to rasa pierwotna reprezentująca cechy użytkowe zgodnie z celami, do których została stworzona. Rasa o zdecydowanym, niezależnym i niejednokrotnie dominacyjnym charakterze, rasa posiadająca silny instynkt łowiecki oraz terytorialny. Ukazując tutaj ( oczywiście z punktu widzenia sposobu utrzymania i roli psa w życiu współczesnego człowieka ) w zasadzie wady rasy, zdajemy sobie sprawę, że część osób zrezygnuje z posiadania jej przedstawiciela.  Wierzymy jednak, że pozostaną zdeklarowani i świadomi przyszli właściciele akit.  Bo tylko tacy powinni być ich Opiekunami. Żywimy nadzieję, że uda nam się uchronić choć jednego  psa przed pochopną decyzją człowieka.

Zatem:

• Jeśli szukasz psa bezwzględnie posłusznego- zrezygnuj z akity. To nie jest pies, który natychmiast i dokładnie wykona każde Twoje polecenie.
• Jeżeli sam jesteś człowiekiem zaganianym, nerwowym czy też mało zdecydowanym w swoich postanowieniach to ta rasa również nie jest dla Ciebie.

• Akita może mieszkać zarówno w mieszkaniu jak i w domu z ogrodem. Większość czasu -jeśli będzie miała taki wybór spędzi zapewne w ogrodzie :). Niezależnie gdzie, w każdym z tych przypadków MUSI mieć systematyczny kontakt z domownikami i swoją ludzką rodziną. Trzeba znaleźć czas na jej wychowanie, spacery, zabawę, naukę zachowań czyli jednym słowem nawiązywanie i umacnianie więzi. Sam fakt, że pies większość czasu spędza na zewnątrz domu nie zwalnia właściciela z „obowiązku” codziennych spacerów. Należy mieć świadomość, że spacer poza teren posesji jest nieodzownym elementem kształtującym psychikę i równowagę emocjonalną psa. Jest również świetną sposobnością zacieśnienia relacji pies –człowiek. Jeśli w domu są małe dzieci- nie pozwalaj, aby same wyprowadzały dorosłego psa. Ze względu na jego siłę i masę mogą go nie utrzymać. Może to się bardzo źle skończyć i dla nich i dla psa.

• Akita zmienia sierść 2x w roku. I o ile w ciągu roku nie wymaga zbytniego szczotkowania, to właśnie w tym okresie należy dosyć często ją wyczesywać. A linieje dosyć obficie. Jeśli żyje w mieszkaniu to w pomieszczeniach fruwa sporo wychodzącego puchu, co dla osoby pedantycznej, czy też alergika może okazać się nie do przyjęcia. Stąd przed nabyciem psa należy koniecznie sprawdzić, czy nikt z domowników nie jest uczulony na sierść. Wystarczy bardzo prosty test -odwiedziny u znajomych psiarzy :).

• Mając szczenię w domu, należy umożliwić mu kontakt z innymi psami (np. na spacerach). W ten sposób maluch uczy się zachowań socjalnych w grupie.  Doskonałym pomysłem są tzw. psie przedszkola, gdzie szczenię ma możliwość poznania innych przedstawicieli swojego gatunku. Takie wychowanie zaowocuje w przyszłości tym, że jako dorosły pies będzie zrównoważony i tolerancyjny. Ważne: Akity to rasa wymagająca wczesnej socjalizacji ze zwierzętami. Ma ona ogromny wpływ na późniejszy stosunek akity do innych czworonogów. Niezsocjalizowane w okresie szczenięcym osobniki wyrastają bardzo często na psy przejawiające zachowania agresywne w stosunku do pozostałych psów.

• Akita nie jest psem wyczynowym, nie wymaga dużej dawki ruchu. Jeśli jednak jesteś osobą aktywną, masz sporo zapału, chęci oraz siły spokoju, to możesz wyszkolić sobie psa do różnych „psich sportów” i wspólnego spędzania czasu. Może to być np. PT, agility czy też zaprzęgi. Oczywiście należy to robić konsekwentnie i ABSOLUTNIE bez żadnej przemocy fizycznej. Akity nie można szkolić żadnymi metodami siłowymi. Powodują one zamknięcie się psa na każdą współpracę z człowiekiem i jej odmowę, a tym samym utratę panowania i kontroli nad psem. Ważne: akit nie należy szkolić w kierunku „psa obronnego”. Ze swojej natury to bardzo silne psy z utajoną agresją. Nie wolno jej wyzwalać!.

• Jeżeli masz już zwierzęta w domu, wprowadzenie szczeniaka akity nie powinno nastręczyć większych problemów. Może być natomiast trudne, gdy zechcesz do rezydenta, dorosłego akity -szczególnie dominanta wprowadzić nowe zwierzę. Ale prawdą jest też, że prościej jest wprowadzić małe szczenię do samca, niż do dorosłej suki akity. Inaczej sprawa wygląda z wprowadzeniem dorosłego akity do domu, gdzie są już inne zwierzęta. Wymaga to od nowego właściciela wzmożonej czujności, opanowania oraz wiedzy. Nie wolno wprowadzać akity „na żywioł” infantylnie twierdząc, że „jakoś to będzie”. Należy to robić powoli, cierpliwie i systematycznie stopniowo zaznajamiając psa z otoczeniem i zwyczajami w nim panującymi. Pamiętaj! miska jest dla akity rzeczą świętą, nietykalną przez innych zwierzęcych mieszkańców. Stąd jeśli w domu są inni rezydenci- miska może stanowić bardzo istotny punkt zapalny. W takich wypadkach podawaj posiłki zwierzętom tak, aby nie miały ze sobą bliskiego kontaktu podczas jedzenia.

• Jeżeli masz małe, zatłoczone mieszkanie w mieście to nie bierz akity. To psy pierwotne o silnej potrzebie posiadania i poczuciu własnego terenu. Stąd, jeśli w małym mieszkaniu są inne zwierzęta np. kot lub drugi pies- akita może czuć się zagrożona poprzez ograniczenie przestrzeni życiowej i wchodzić z nimi w konflikty.Przywrócić lub zbudować między zwierzętami dobre relacje w takich warunkach będzie niezwykle trudno, bo akita jest psem wielce pamiętliwym o wrażliwej wbrew pozorom psychice.

• Akita ma charakter podobny do kota. Nie lubi nowości, bardzo odpowiada jej usystematyzowany tryb życia, powtarzające się rytuały i znane otoczenie.. Nie oznacza to jednak, że będzie się czuła zagubiona w całkowicie innych, nieznanych sobie warunkach. Odnajdzie się bardzo szybko dzięki pierwotnemu instynktowi 🙂

• Akita kocha swoje „ludzkie dzieci”. Będzie ich pilnować, aczkolwiek niekoniecznie pozwoli im na wszystko. Ma bowiem silne poczucie własnej wartości. To, co małemu dziecku może wydawać się fajną zabawą, psu nie musi przypaść do gustu (np. ciągnięcie za ogon, uszy, wkładanie palca do nosa czy oka). Wtedy pies może ostrzegawczo warknąć, co bywa niejednokrotnie bardzo negatywnie i niesłusznie jako agresja odbierane przez rodziców dziecka. Zamiast „obwiniać psa” zastanów się :). Masz wtedy doskonałą okazję nauczyć dziecko, że należy swoich braci mniejszych szanować, bo zwierzę również ma prawo do godnego życia. Ono również czuje ból, ma lepsze i gorsze dni. Masz szansę nauczyć dziecko, że zwierzę nie jest ani zabawką, ani rzeczą. NIE ZOSTAWIAJ NIGDY DZIECKA Z PSEM BEZ OPIEKI OSOBY DOROSŁEJ!

• Pamiętaj, że dla typowej charakterowo akity hierarchia jest sprawą bardzo istotną. Często wygląda następująco:
  • na pierwszym miejscu jest jej Pan/ Pani, później ona, następnie inni domownicy, a na szarym końcu dzieci. Drażnią ją obce dzieci, ich ruchliwość i hałaśliwość. Stąd też nie należy doprowadzać do sytuacji, żeby dzieci spoufalały się z obcymi akitami. Również osoby dorosłe pojawiające się w domu okazjonalnie nie powinny się z naszą akitą spoufalać (narzucać z głaskaniem, wołaniem, wydawaniem komend czy przytulaniem).
  • Ważne: Od pierwszch dni pobytu akity w domu pracuj nad ustawieniem prawidłowych relacji oraz hierarchii w grupie. Każdy dzień zaniedbania  czy niekonsekwencji w Twoim postępowaniu, egzekwowaniu ustalonych rytuałów będzie trudny do nadrobienia (naprawienia) w przyszłości.

• Musisz  również wiedzieć, że akita w dawnej Japonii była między innymi psem myśliwskim. Do tej pory ma mocno ten instynkt zakodowany.

Dlatego zapomnij o tym że:

• Twój pies wybiega się przyjaźnie i przyjacielsko z innymi pieskami na np. skwerku. Oczywiście, jako szczenię czy młody pies powinien bawić się z innymi psami, ale jeżeli zauważysz pierwsze konflikty i bójki -to znak że wspólne spacery się skończyły.

• Twój pies wybiega się np. w lesie, czy na łące. Z zapachami dzikiej zwierzyny jest to dla niego teren łowiecki. Fakt, akita nie zgubi się nawet w obcym dla siebie terenie, ale przeciez nie w tym rzecz. Tandem pies i suka akita stanowi bardzo duże zagrożenie dla dzikiej zwierzyny. Tworzą doskonale współpracującą parę kłusowników. Jeśli nie dostrzegasz nic nagannego w tym, że Twój pies kłusuje, to pomyśl o tym chociaż w inny sposób. Pies może już nie wrócić z takiej pogoni. W lasach jest mnóstwo sideł i wnyków. Może w nie wpaść, a Ty nie odnajdziesz go nigdy. Może też paść ofiarą myśliwego, który ma prawo odstrzelić bezpańskiego, polującego na dzikie zwierzęta psa.

Kilka słów skąd wziąć/ kupić Akitę i dlaczego nie „szukać okazji”

• Chcąc mieć akitę, szukaj powoli i systematycznie dobrej hodowli. Pamiętaj, pies to „inwestycja” na średnio 13 lat. Odwiedź co najmniej kilka hodowli i dopiero później zdecyduj, z której weźmiesz szczenię. Twój wybór powinien uwzględniać  warunki w jakich psy są trzymane i wychowywane. Szczenięta przebywające w złych warunkach, na małej powierzchni, bez kontaktu z człowiekiem będą prawdopodobnie w przyszłości psami albo tchórzliwymi, albo agresywnymi. Będą reagowały stresem/ agresją  lub strachem na nieznane im sytuacje. Oglądając warunki powinieneś mieć również możliwość poznania matki szczeniąt. Dobry hodowca powie Ci uczciwie nie tylko o zaletach rasy, ale również o jej wadach. Pozwoli to uniknąć w przyszłości niepotrzebnych rozczarowań Tobie, a niepotrzebnego cierpienia psu. Akita będąca symbolem wierności, bardzo przywiązuje się do swojego jedynego pana.  Nie może być traktowana jak przedmiot, który można wyrzucić, bądź oddać do schroniska, gdy pojawiają się problemy behawioralne. One są zawsze winą człowieka, NIE PSA! Są wynikiem braku należytej wiedzy właściciela, zaniedbań i lekceważnia wiedzy kynologicznej. Pomyśl więc, zanim kupisz 🙂

• Nie stać Cię lub nie chcesz psa z rodowodem – Po prostu nie kupuj .NIE KUPUJ od pseudohodowców i rozmnażaczy. Nie kupuj bezmyślnie i pod wpływem chwili tylko dlatego, że taniej. Nie kupuj na giełdach, stadionach, z kartonu, z „okazjonalnych” ogłoszeń  itp. po rzekomo rodowodowych rodzicach. Nie daj się nabrać na argumenty w stylu:
  • „nie mają rodowodu, bo rodzice nie byli wystawiani”,
  • „a po co Panu/ Pani pies z rodowodem”.
  • „rodowód jest tylko po to, aby wystawiać”.

Jest to wierutna bzdura!

Rodowód jest dokumentem mówiącym o pochodzeniu psa. O jego rodzicach i dalszych przodkach, a więc w konsekwencji o tym jaki może być Twój pies jak dorośnie. O jego odziedziczonych po przodkach skłonnościach psychicznych i fizjologicznych, nie mówiąc już o jego wyglądzie zewnętrznym. Rodowód, czyli udokumentowane pochodzenie Twojego psa ABSOLUTNIE nie jest „drogim niepotrzebnym papierkiem” dla miłośników wystaw. Jest natomiast rękojmią, że Twoja akitka, wyrośnie na  akitę, a nie na osobnika podobnego do akity. Posiadanie rodowodu w żadnym razie nie zobowiązuje do udziału w wystawach, czy też do posiadania później psiego potomstwa.

Pseudohodowca nie powie Ci (albo skłamie) jacy byli rodzice Twojego psa. Pseudohodowca nie pokaże Ci również prawdziwych warunków w jakich żyją szczeniaki i ich matka. A jest to często piwnica, mała klatka i jedzenie odpadów. Dla PSEUDOHODOWCÓW psy służą tylko i wyłącznie do zarabiania pieniędzy, a więc aby zarobić oszczędzają na ich odchowaniu. Dla nich nie są ważne ani potrzeby, ani stan zdrowia psów.Trzymają je w okropnych warunkach. Rozmnażają, nadmiernie eksploatując. Suki mają co cieczka szczenięta! Akita – matka jest bardzo opiekuńcza i oddana swojemu potomstwu, tak więc zanim zdąży zregenerować siły po ledwo odchowanych szczęniętach, już ma następne. Taka eksploatacja suki  doprowadza do tego, że jej  szczenięta są osłabione i bardzo podatne na choroby. Sama suka po 3- 4 latach eksploatacji jest dosłownie „wrakiem”, a  „właściciel” pozbywa się jej wyrzucając na ulicę jako nieprzydatny i nieprzynoszący zysku przedmiot. Jej miejsce zajmuje młoda i silna- zdolna rodzić kolejne „pieniądze”!. W takiej pseudohodowli psów się nie szczepi, ani nie odrobacza, bo to wszystko koszty pomniejszające dochód ze sprzedaży szczeniąt. Pamiętaj- kupując u „rozmnażacza” napędzasz tą spiralę tragedii i cierpienia psów. Popyt kształtuje podaż!. A przecież możesz sprawić, że przestanie się „opłacać taki biznes” Wystarczy, że Ty, ja oraz nasz znajomy- nie kupimy „okazjonalnie”.

Jest jeszcze jeden argument- mniej empatyczny, a bardziej ekonomiczny przemawiający za niekupowaniem psów z takich miejsc. Biorąc psa z pseudohodowli można powiedzieć, że z dużym prawdopodobieństwem będziesz miał z nim problemy zdrowotne i behawioralne. Będziesz wydawać mnóstwo pieniędzy na weterynarzy i specjalistów od psiej psychiki . Czy nie będzie Ci szkoda zmarnowanego czasu i pieniędzy, które wydasz na „wyprowadzanie swojego psa na prostą” zamiast cieszyć się z posiadania fajnego, zrównoważonego i zdrowego akity?

Jeśli jednak zdecydowanie, pomimo wszystkich przedstawionych wyżej argumentów nie chcesz psa z rodowodem, to lepiej podaruj swój dom i miłość jakiemuś biedakowi ze schroniska, azylu czy fundacji. Często to właśnie ofiary pseudohodowców,  lub psy oddane przez nieświadomych trudu wychowania właścicieli. Przy okazji możesz uratować  mu w ten sposób życie.
Stan bezdomności zwierząt w Polsce jest tak wysoki, że rozmnażanie psów bez uprawnień hodowlanych JEST OKRUCIEŃSTWEM!

Podsumowując pragniemy zaznaczyć, że Akity to wspaniałe psy o wspaniałych, silnych i zdecydowanych charakterach.  W odpowiednich rękach są niezastąpionymi wiernymi i oddanymi na całe życie przyjaciółmi. Należy jednak pamiętać, że nie każde ręce są odpowiednie dla Akity.